Farklı kalemlerden tek bir Gülten Akın

06 Kasım 2015
Şair Gülten Akın, bugün son yolculuğuna uğurlanıyor. Farklı kalemler bugün onu anlattı. Daha da çok anlatılacak. Ah kimselerin vakti yok durup ince şeyleri anlamaya…   Reçelblog’dan Komik yazar Meleko KENDİ ENDİŞENİ KENDİN SEÇ Birini sevmenin birdenbire değil de “usul usul” olması gerektiğini düşünürdüm…Çünkü şair böyle söylüyordu; yıllarca buna inandım, böyle olması için gayret sarf ettim. Doğru söylemiş. […]

Şair Gülten Akın, bugün son yolculuğuna uğurlanıyor. Farklı kalemler bugün onu anlattı. Daha da çok anlatılacak.

Ah kimselerin vakti yok durup ince şeyleri anlamaya…

 

Reçelblog’dan Komik yazar Meleko

KENDİ ENDİŞENİ KENDİN SEÇ

Birini sevmenin birdenbire değil de “usul usul” olması gerektiğini düşünürdüm…Çünkü şair böyle söylüyordu; yıllarca buna inandım, böyle olması için gayret sarf ettim. Doğru söylemiş. Birdenbire sevenler, birdenbire sevmeyi de bırakabiliyorlardı.  Bu dünyanın ezilenleri olarak en çok kadınları ve çocukları anlattı. O yazdı biz de sayesinde gördük. Şiirleriyle büyüdük. Üzerimizde hakkı çok, hakkını helal etsin.

Ben yoruldum gidiyorum / Kendi endişeni kendin seç”

Yazının tamamı için 

Evrensel gazetesinden Ahmet Say

ŞİİRİMİZİN ABLASI

Kuşağının en yetenekli, en üretken, en yaratıcı, düşün açısından en tutarlı birkaç şairi arasındaydı Gülten Akın. Bir “Anadolu çocuğu” olarak sözcüklerle oynamaz, sözcüklerden yarattığı ince anlatıma yönelmekle yetinirdi. Henüz 22 yaşındayken Varlık dergisinin düzenlediği şiir yarışmasını kazanmıştı. Şükran Kurdakul’un nitelemesiyle “70’li yıllarda ülke gerçeklerinin yarattığı -içinde tarihsel acılar saklı- bir duygululuk ortamında, yeni bir Anadolu havasına açılmayı denedi.”
Türkiye Yazıları’nın kurucularından Vecihi Timuroğlu, Gülten Akın’ın şiirini şöyle nitelemiştir: “Türkü düzeninden uzak türküler yazdı.”

Yazının tamamı için tıklayınız.

Agos gazetesinden Karin Karakaşlı

TOPRAK ANA DELİ KRALİÇE

Kadınlığın güzel türküsüdür onun şiiri. Hem de her yaşı kapsar. Bir isyana salar ruhunu Gülten Akın.  Aşkın gücüyle haykırır öfkesini rutine, düzene, başka türlü hayatlara olan inancını.

“Kestim kara saçlarımı n’olacak şimdi / Bir şeycik olmadı – Deneyin lütfen – / Aydınlığım deliyim rüzgârlıyım / Günaydın kaysıyı sallayan yele / Kurtulan dirilen kişiye günaydın / Şimdi şaşıyorum bir toplu iğneyi / Bir yaşantı ile karşılayanlara / Gittim geldim kara saçlarımdan kurtuldum.”

Yazının tamamı için tıklayınız.